Concert Philips Symfonie Orkest in kleine bezetting, onder leiding van Jules van Hessen en Jussi Jaatinen. Met Guus Dohmen en Harold Geurtjens: trompet. Gezien op zaterdag 22 juni in de kleine zaal van Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Door René van Peer

In zijn 'Divertissement', geschreven in 1930, distilleerde Jacques Ibert de plot van een dolle klucht tot een muzikaal vuurwater vol complexe aroma's en met een pittige afdronk. Het vormde het klapstuk van een bijzonder concert door het Philips Symfonie Orkest, dat afgelopen zaterdag voor de verandering optrad in de kleine zaal van het Eindhovense Muziekcentrum Frits Philips. Het razende tempo waarin de Finale van dit werk zich ontrolde, kreeg nog extra nadruk door de wilde dans die dirigent Jules van Hessen voor het orkest uitvoerde.

Zoals de clowneske Finale een ingedikte slotsom was van Iberts Divertissement, zo leek het stuk zelf een samenvatting van het concert in zijn geheel. Het orkest had een ongebruikelijk programma weten samen te stellen, zonder de toegankelijkheid voor een breder publiek uit het oog te verliezen. Aan weerszijden van de pauze werd het hart van dit programma gevormd door Edvard Griegs 'Holberg Suite' en 'Symphonies d'instruments a vent' van Igor Stravinsky - twee lastige stukken waarin respectievelijk strijkers en blazers centraal stonden. Eigenlijk paste de 'Holberg Suite' nog het minst in deze avond. Al had Grieg de serie dansen geschreven voor een feestelijke gelegenheid, de vreugde was eerder houterig dan licht van ziel, de bewegingen eerder plichtmatig dan geďnspireerd. Daar kon het levenslustige slot weinig meer aan veranderen. De Suite viel vooral tegen na Otto Kettings sfeervolle en lyrische 'Concertino voor twee trompetten en orkest', gedirigeerd door Jussi Jaatinen, die het eerste deel van het programma voor zijn rekening nam. Aangedreven door enkele tonen op de piano legden de strijkers een spannende ondergrond van muzikale nevelflarden, waar hoorns en trompetten doorheen zwierven. Met hun loepzuivere samenspel maakten solisten Guus Dohmen en Harold Geurtjens van dit stuk het hoogtepunt voor de pauze. Na de pauze toonde de blazerssectie haar klasse in Stravinsky's weerbarstige 'Symphonies', met abrupte wisselingen en heftig syncoperende ritmes en een plotseling openbarstende serie stralende akkoorden. De furieuze slapstick van Ibert vormde hierna een heerlijk schots en scheve kroon op gedaan werk.