| Jaargang 3, Nummer 6 |
Als we luisteren naar de betoverende klanken van Vivaldi’s “QUATTRO STAGIONI” dan
kunnen we ons nauwelijks voorstellen dat ANTONIO VIVALDI nog een tweede leven leidt.
In het dagelijks leven is hij leraar op de meisjesschool Ospedale della Pietà in Venetië.
Vorige week echter probeerde hij zo onopvallend mogelijk via de ACHTERPOORT het
schoolcomplex te verlaten, juist nadat de gymnastieklessen waren afgelopen. De
hoofdonderwijzeres weigert commentaar te geven. Wel is duidelijk dat een aantal
VERONTRUSTE ouders hun kinderen thuishouden.
Vivaldi heeft altijd gepropageerd dat onderwijs voor meisjes erg belangrijk is voor hun
emancipatie en dat hij het beste voorheeft met zijn pupillen. Moeten we deze uitspraak
nu in een ander daglicht plaatsen?
De componist RICHARD WAGNER is een niet zo vaak geziene gast in de society-wereld.
Dat is ook niet vreemd, want voor het componeren van vijfdaagse opera’s is veel
bureau-arbeid vereist. Bovendien ontleent Wagner zijn thema’s uit de Germaanse sages
en dat vergt diepgaande literatuurstudies. Tijdens deze perioden van componeren heeft
hij geen tijd om aan de vrouwtjes te denken. Na zes jaar van eenzame arbeid is onlangs
zijn opera “Die Meistersinger von Nürnberg” gereed gekomen. En dat is voor hem het
moment om zijn credo ‘na gedane arbeid is het goed rusten’ tot uitvoering te brengen:
waar zouden de schoonste vrouwen zich op dit moment bevinden? Zijn oog valt op
Cosima von Bülow. En het frappante was: juist haar man Hans von Bülow is de dirigent
van de Meistersinger. Het gevolg is dat beide tortelduifjes tijdens de uitvoeringen het rijk
volstrekt alleen hebben.
Voor de Weense componist JOHANN STRAUSS mag het altijd zomer zijn. Zelfs in de koude wintermaanden schenken de “Schöne Blaue Donau” en de “Radetzkymars” ons een sprankje mooi weer. Maar nu het weer zomer geworden is gaat het bloed van Johann Strauss weer sneller stromen. En het lukt hem aardig om alles voor elkaar te krijgen. Eerst introduceert hij de Openluchtconcerten waar de wind vrij spel heeft tussen de vrouwenrokken. Vervolgens promoveert hij zichzelf tot Stehgeiger, zodat zijn overzicht nog idealer is. En zijn laatste inventie is om alles uit het hoofd te spelen, zodat hij op zijn gemak de LEUKSTE vrouwtjes eruit kan plukken. Zijn laatste verovering is de won- derschone Olga Smirnitskaja, dochter van de hooggeplaatste Oekraïense OFFICIER die tesamen in Wenen op vakantie zijn.
De geruchten deden al lange tijd de ronde, maar nu is GIOACCHINO ROSSINI er zelf voor
uitgekomen: de grote Italiaanse componist lijdt aan boulimia. Deze ziekte kenmerkt zich
door een onbedwingbare VRAATZUCHT en resulteert in overvloedige onderhuidse
VETOPSLAG. “Na de première van Il Barbiere di Siviglia begon het uit de hand te lopen”
vertrouwde Rossini ons onlangs toe. En inderdaad, er was toen een duidelijk buikje waar
te nemen. “Maar de oorzaken liggen eerder. Tijdens het componeren begon ik meer te
eten om me beter in de Figaro-persoon in te kunnen leven. Daarna kwamen de
première en de galavoorstellingen. Al die lekkere hapjes: ik was er niet meer tegen
bestand. Met mijn impresario ben ik bezig met een afslankingsprogramma.”
Wij houden u op de hoogte.
Terwijl al zijn vriendjes buiten voetballen moet NICOLÒ PAGANINI studeren van zijn vader.
Uren en uren, dagen en dagen. “Ik hoorde ze plezier buiten maken, en ik realiseerde me
dat ik er nooit deelgenoot van zou worden. Daar moest ik erg om huilen. Mijn vader
deed de deur van mijn kamer op slot, en ik kreeg pas eten als hij tevreden was.” Dat was
een HARDE LEERSCHOOL, hetgeen aan zijn getekende gelaat te zien is. Maar het
resultaat mag er zijn: zijn voorstellingen zijn tot de laatste stoel UITVERKOCHT. In de liefde is
hij echter niet zo succesvol, hetgeen verklaart kan worden door het overduidelijke
gebrek aan sociale contacten in zijn jeugd.
De leden van het LONDON SYMPHONY ORCHESTRA hebben een opmerkelijke stap
genomen: het management is de laan uitgestuurd. Alle beslissingen, van het
contracteren van solisten tot en met de kleur van het toiletpapier, worden door de leden
zelf genomen.
Directe aanleiding was de stellingname van Henry Wood om remplaçanten geen vaste
aanstelling te geven. “Dit was de druppel die de emmer deed overlopen”, zo verklaarde
een opgelaten klarinettiste-tevens-initiatiefnemer. “Maar een bijkomend voordeel was
dat we het vermaledijde ALCOHOLVERBOD-voor-een-concert eindelijk konden
opheffen. Zo hadden we tevens de onvoorwaardelijke steun van het gehele orkest.”
Geheel onverwacht heeft JOHANN SEBASTIAAN BACH zijn vrouw Maria Barbara en hun
veertien kinderen verlaten om in te trekken bij zijn voormalige leerlinge, de 19-jarige
Anna Magdalena Wilcken. De 64-jarige Bach die de laatste tien jaren geen fatsoenlijke
compositie meer heeft afgeleverd lijkt als herboren. Zijn laatste compositie “Anna
Magdalena’s Buchlein” is reeds tot de boeken-top-10 doorgedrongen. Bachs eerste zorg
is echter om zo snel mogelijk de SCHEIDING en het nieuwe huwelijk te regelen, want
Bachje nummer 15 is reeds op komst.
In een door mannen gedomineerde componistenwereld heeft een vrouw het moeilijk.
Als daar iemand van kan meepraten dan is het CLARA WIECK wel. Maar vooral dankzij
de niet aflatende steun van haar vader FRIEDRICH WIECK is het haar gelukt om furore te
maken. En toen begon haar ellende. Want haar vader hield haar voor om juist al haar
vrouwelijke gevoelens te ONDERDUKKEN om succes te krijgen. En een componist kan
louter echt opbloeien wanneer hij of zij zichzelf kan zijn. In de persoon van ROBERT
SCHUMANN vond Clara een gewillig oor en hun nachtelijke uitstapjes werden steeds
frequenter. Maar vader Friedrich moest niets hebben van zijn voormalige pupil: “veel te
ONVOLWASSEN en puberaal”. Een goedkeuring voor zijn dochters huwelijk was dus
uitgesloten. Het tweetal restt