De gastenboeken die het Muziekcentrum Frits Philips afgelopen weekeinde had neergelegd, zijn volop gebruikt. Ze staan volgens directeur Wim Vringer boordevol spontane dankbetuigingen: het publiek heeft het feest ter gelegenheid van het tienjarig bestaan kennelijk kunnen waarderen. Vringer kijkt de volgende dag tevreden terug. 'Het is voor iedereen een prachtig feest geweest: voor de optredende artiesten én voor het publiek. Ik hoef maar naar het personeel te kijken: dat was er ook als het niét hoefde te werken. Het Muziekcentrum was zo ontzettend jarig dat onze mensen niets wilden missen.' Inhoudelijk vond Vringer bijna alles de moeite waard: van pop tot kamermuziek, van gala tot kinderconcert. Alleen de band Rock d'Opera tijdens het Stad te Gast-concert is hem tegengevallen. 'Niet als sfeerband, maar puur muzikaal gezien. Dat was op het randje van wat het Muziekcentrum zich kan permitteren. Maar het publiek - voor 70 procent nieuw - zat daar helemaal niet mee.'

Xander
Onder dat nieuwe publiek bevonden zich zeker veel jonge fans van zanger Xander de Buisonjé. Ze hadden handgeschreven plakkaten bij zich en een opbeurend spandoek om hun idool trouw te bewijzen. Naar dit optreden was met enige spanning uitgezien. Zijn eerste optreden na Volumia! én zijn eerste optreden na Wendy. Zou het hem aan te zien zijn? Zou hij er iets over kwijt willen? Een ginnegap, meer niet. Xander was gekomen om te zingen en dat deed hij: zelfbewust en overtuigend. Vrijdagavond al had Bløf, Nederlands populairste popgroep van het moment, de NN-zaal op z'n kop gezet. Bløf maakt misschien niet de meest verrassende nederpop ooit, maar toonde zich voor meer dan 1.800 enthousiaste concertgangers een ijzersterke podiumact zonder kapsones. Na een toegift van een half uur werd de band passend uitgeleide gedaan met een massaal 'Houdoe, bedankt olé, olé'. Bløf zelf had het optreden even feestelijk ervaren, zo getuigde na afloop het gastenboek.

Denderend
De afronding van een weekeinde feesten had niet mooier kunnen zijn: dirigent Jules van Hessen van het Philips Symfonie Orkest (PSO) die langs zijn orkestleden het podium op slalomt. In de linkerhand zijn saxofoon, in de rechter zijn dirigeerstokje. Hij heeft nog geen handvol tonen van 'the Second Walz' laten horen of het voltallige publiek valt in. Niemand zit nog op zijn stoel. Een passend slotakkoord van een denderend muziekfeestje. En dat ondanks een wat stroef begin, een gecombineerd optreden van het PSO en de band Rock d'Opera. Helaas speelden de gezelschappen niet tegelijkertijd. Dat leverde het merkwaardige beeld op van een beurtelings werkloos orkest en afwachtende popband. Pas het eerste gezamenlijk uitgevoerde stuk ('Barcelona') werd als een vloedgolf over de zaal uitgestort. Vringer heeft veel lof gekregen over de knappe inbreng van Van Hessen én die van Xander. 'Ik kan dus niet anders dan heel content zijn na dit feest.'