Zo Gaat Dat... rond de publiciteit

Nadat ik in mijn vorige aflevering van "zo gaat dat" iets heb verteld over kaartverkoop wil ik deze keer iets vertellen over de publiciteit rond concerten. Dit betekent niet dat kaartverkoop niet meer belangrijk is, integendeel, ik blijf van mening dat dit een verantwoordelijkheid van ons allemaal is. Heb je het vorige artikel gemist, dan is de VHV-redactie graag bereid je een reprint te verstrekken!

In dit artikel wil ik me beperken tot de concerten in de grote stad. Het spelen in het Concertgebouw dus, voor de meeste mensen de meest exciting aktiviteit, zo ook voor uw perschef.

De voorbereidingen voor dit concert beginnen al vroeg, meer dan een half jaar van tevoren wil het Concertgebouw al informatie over prijzen van programmaboekjes en meer van dit soort zaken. Ook wordt het maandprogramma in een vroegtijdig stadium gemaakt. Dit houdt voor mij in dat ik alvast een foto van de solist moet opsturen en dat Geertje haar best doet om in 350 letters de best mogelijke omschrijving van het programma te geven.

In het Concertgebouw zijn op veel plaatsen bakken met strooifolders, een aantal bakken wordt dan ook regelmatig behuisd met PSO-folders,die (hoewel niet in glossy kleurendruk) hun weg vinden naar potentiële concertbezoekers.

Nadat de door Joost ontworpen poster afgeleverd is door de drukker stuur ik driehonderd exemplaren naar een bedrijfje in Amsterdam, dat per brommer alle relevante muuroppervlakken in Amsterdam Centrum van een PSO-affiche voorziet.

De afgelopen jaren zijn er steeds affiches op A3 en A2 formaat gemaakt. Omdat dit formaat structureel wordt geweigerd door het Concertgebouw, maak ik een paar uitvergrotingen tot A0 formaat bij Ahrend. De Ahrend-medewerker bleek een kenner, hij wenste ons veel succes bij het spelen van de Getemde Feeks, dat hij nogal een moeilijk stuk vond. Helaas lukte het me niet hem een kaartje te verkopen. Deze A0 affiches (hoewel in zwart/wit) blijken ware collectors items te zijn!

De laatste twee weken voor een concert worden we vermeld in de ladderagenda's in Amsterdam en in een tiental dag- en weekbladen in de Randstad. Voor mij is dit altijd weer even puzzelen met het aantal letters per regel en het totale aantal regels dat de advertentie lang is, om de kosten niet de pan uit te laten rijzen.

Ook worden veel dag-, week-, regio- en andere bladen aangeschreven met een persbericht. Door goede contacten met het VU-orkest hebben we de adressen van bladen waar veel mensen (terecht?) niet van het bestaan af weten. De persberichten (en ook dit artikel?!) worden gescreend door Hendriek. Hoewel enig accent een Amsterdammer niet vreemd is, zijn we toch van mening dat we hun taalkundig correcte persberichten moeten toesturen.

Een actie met wisselend succes is het lobbyen voor interviews. Dit is vooral een kwestie van de juiste persoon op de juiste tijd benaderen en ook afhankelijk van het andere nieuws op hetzelfde moment.

Al deze acties zorgen samen voor ongeveer 25% van de zaalvulling. De overige bezoekers komen voornamelijk door sponsoring, die door Rien geregeld is. Meestal zijn dit medici en/of wonen deze mensen in Lisse. De reden om toch veel energie in de publiciteit te stoppen is (naast de bezoekers die hierdoor komen) ook een flink stuk naamsbekendheid in het land. Recent onderzoek toonde aan dat nu 9,3 % van de Nederlandse bevolking het PSO kent, terwijl dit vijf jaar geleden slecht 2,7 % was.

Voorlopig is dit mijn laatste "zo gaat dat" als bestuurslid, want ik geef jullie niet de kans mij af te stemmen op de ALV. Dit laatste heeft niets te maken met mijn lol in PSO(-bestuur), maar alles met de huidige fase van mijn leven (klinkt wel erg filosofisch, geloof ik).

In ieder geval: zo ging dat!

Door: Jacob Bakker