Zo Gaat Dat... bij de bibliothecaris

Beste lezers en lezeressen,

Je gaat je soms afvragen of de redactie van de VHV kampt met een tekort aan kopij en/of ideeën. Met dit artikel lijkt er namelijk een tweede ronde van de rubriek "Zo gaat dat..." te worden ingezet. Zoals de oplettende lezers ongetwijfeld onthouden zullen hebben heb ik indertijd met twee artikelen de spits afgebeten voor een dergelijke rubriek, zij het dat die toen nog onder een andere naam verscheen (VHV, jaargang 1, nummer 1, pagina 12 en jaargang 1, nr. 2, pag. 20).

Vol enthousiasme heb ik natuurlijk toegestemd in het schrijven van dit stuk, maar bij het nalezen van de eerdere twee bijdragen bleek mij dat ik daarin toch al het leeuwendeel van het werk van de bibliothecaris heb beschreven.

Ik zal mij daarom beperken tot een aantal zaken die de afgelopen tijd zijn gebeurd, opgevallen etc.

Ten eerste moet mij van het hart dat ik steeds meer het idee krijg dat wij "zwaarwichtige" muziek gaan spelen. Of dat ook echt zo is qua genre laat ik aan u, orkestleden, over. Voor de bibliothecaris geldt het zeker in letterlijke zin: het totaalgewicht van de bladmuziek van het afgelopen januari/februari programma dat ik op het postkantoor heb afgeleverd bij de retourzending bedroeg ruim 34 kilo! Daarbij zijn de werken die wij hebben gespeeld uit onze eigen bibliotheek of die door ons in eigen beheer zijn verworven dan nog niet eens meegerekend. Nu is dit voorjaarsprogramma meestal toch al exceptioneel en maakte ik mij daar dus geen zorgen over, maar tot mijn verbazing / schrik werd enkele weken geleden de Sjostakovich-symfonie voor het komende najaarsprogramma afgeleverd en ook dat stuk is alweer zo zwaar: 20 kilo. Toch gebeurt het niet altijd dat muziek goed aankomt. In december verwachtte ik een zending uit Amerika en die is toen per abuis afgeleverd bij de Philips Light-divisie in mijn woonplaats Oss, in plaats van bij mij. Wisten zij veel wat ze er mee moesten doen...

Overigens, als u bezwaren/ideeën heeft over de programmakeuze, lever die dan in of bij mij of een van de procie leden. Onderdeel van mijn bestuursfunctie is het als niet-stemmend lid deelnemen aan de vergaderingen van deze commissie en in ons democratisch bestel blijft input vanuit de leden altijd welkom.

Wist u ook dat sommige buitenlandse verhuurders wel erg geïnteresseerd zijn in ons orkest? Bovengenoemde Amerikaan wilde per se een vertaling van de programmaboekjes ontvangen. Hartelijk dank Jennifer en Antony voor jullie werk hieraan!

Buiten deze en eerder beschreven specifieke taken van de bibliothecaris bevat elke bestuursfunctie nog een aantal zogenaamde "resttaken" die eigenlijk in de hele cyclus van deze rubriek niet aan de orde zijn geweest. Het gaat dan om taken die zeker uitgevoerd moeten worden, maar die niet onder een specifieke bestuursnoe- mer vallen. Om de een of andere reden, waarvan de herkomst niet meer echt te achterhalen is, valt bij onze eigen concerten de zorg voor de bloemen voor dirigent en solist(en) onder de bezigheden van de bibliothecaris. Blijkbaar is men binnen de bestuursgelederen erg bang dat ik deze belangrijke opdracht keer op keer zal vergeten. Op vrijwel elke bestuursvergadering word ik er tijdens de rondvraag aan herinnerd (in februari zelfs al voor het concert op 5 juni!)

Merkwaardigerwijs is deze taak ingewikkelder dan zij lijkt. Bij sommige bloemisterijen is het bijzonder moeilijk duidelijk te maken dat je een boeket wilt hebben dat aangeboden moet kunnen worden zonder papier eromheen en dat ook nog erg stevig in elkaar moet zitten, zodat het niet uit elkaar valt als het wordt overhandigd. Maar oefening baart kunst en het gebruik van enige bloemist-technische termen bij de bestelling doet tegenwoordig wonderen!

Een volgend probleem is het regelen van een bak water in de concertzalen. In het Concertgebouw is het geen probleem: je geeft de bloemen af bij de portier, zegt erbij wanneer ze moeten worden aangeboden en alles komt voor elkaar. In het Muziekcentrum is het veel lastiger. De portiers weten vaak niet wat ze moeten doen, maar gelukkig weet ik nu zelf de weg naar en in het berghok van bezems en ander schoonmaakmateriaal. Wel moet je dan aan de officiële gastheer van het Muziekcentrum nog minstens tweemaal uitleggen dat er 1) bloemen zijn voor solist en dirigent, 2) deze bloemen beneden staan en dus naar boven moeten komen (je mag ze namelijk niet zelf meenemen naar boven omdat er geen spatje water mag komen op de parketvloer in de ruimte achter het toneel), 3) wij de bloemen zelf zullen aanbieden. En dan meteen maar even inhakend op dit laatste punt: waarom zijn er toch zo weinig mensen die de bloemen willen aanbieden? Het is elke keer weer lastig om iemand te vinden! Meld je spontaan aan bij de volgende concerten!

Over mijn taken in het kader van mijn tweede bestuursfunctie, vice-voorzitter, kan ik kort zijn. In principe is deze functie natuurlijk meer beleidsmatig dan het "handwerk" van de bibliothecaris. Zo was een eerste conceptvoorstel over de repetitieverzuimregeling die op de ALV is besproken van mijn hand. Verder moet ik, en probeer ik dus ook, zo goed mogelijk op de hoogte te zijn van alles wat gaande is, zodat ik Rien in geval van nood of bij diens afwezigheid goed kan vervangen. Ooit hoorde ik de opmerking: "jouw taak is het zeker om de voorzitter in toom te houden". Ik denk dat dat niet speciaal mijn taak is: wij houden als bestuursleden elkáár in toom, zonder specifieke man- c.q. vrouwdekking.

Tot zover dit kijkje in de bestuurlijke keuken. Ik ben benieuwd wie er de volgende keer (weer) aan de beurt is.

Door: Arthur Noach