| Jaargang 5, Nummer 2 |
Eindelijk, na vijf jaar heeft Guus Dohmen een LOTGENOOT gevonden bij de strijkers. Van Guus is bekend dat hij voor een concert in China zijn mondstuk in het HOTEL had laten liggen. Twee weken geleden heeft Frits van den Munckhof zijn strijkstok na de repetitie in TQ laten liggen. Voor Guus betekende dit dat hij met zo'n geel TAXIBUSJE op en neer van de Beijing Concert Hall naar China World Hotel moest gaan; voor Frits betekende het dat hij een telefoontje naar Marij Beerens van de Philips Harmonie moest plegen. Beide ATTRIBUTEN, mondstuk en strijkstok, zijn thans weer in de handen van de eigenaars.
Zaterdagmiddag, bij de zitrepetitie. Jules: "De hoge hoorns zijn te schel. Zij moeten zachter spelen". Ai, ai, de hoorn-boys in de problemen, hoe gaan ze dit nu aanpakken? Breed gebarend en achteromkijkend brengt Ron van der Stelt (zelf werkzaam bij een kumpanie waar de hoogte van een functie gekoppeld is aan de verdieping in het gebouw) de oplossing: de hoornisten die op de tweede rij praktikabels zitten zijn de hoge hoorns, zij die op de eerste rij zitten zijn de lage hoorns. Zodoende hoefde hijzelf met de tweede partij geen decibellen in te leveren.