Philips Symphonie-orkest

(...) Na de pauze ging het concert crescendo met het D-dur vioolconcert (op 61) het eerste groote concertwerk voor viool, zonder welke alle volgende onmogelijk geweest waren, met een der schitterendste melodieën der muziek literatuur als hoofdthema van den eersten Satz, met een welhaast etherisch, hemelsch adagio, en een levensvolle Finale, vol gebonden kracht, met een tusschenspel voor den violist door Clement gebruikt tot uitbreiding der viooltechniek.

Daarbij trad dat wonderkereltje, Orlof Schmückler op in zijn witte blauwe korte broek, bloote knieën en witte kousen, een 10-jarige knaap, maar een meester op de viool. (...) Wonderbaarlijk is zijn vioolspel, zijn volle toon, zijn rustige streek, zijn veerkrachtige linkerhand techniek. (...) edoch, de diepte der Beethovenziel vermag een kind niet te peilen. Een storm van enthousiasme brak in de zaal los en driemaal werd de dappere Orlof teruggeroepen.

(...) ...de opvatting van den dirigent is natuurlijk nog wat vlak, hij sust zijn orkest meer, dan dat hij tot klankuitbarstingen durft aanvuren. De vrees voor ruw spel is dan ook wel gegrond en hierdoor voorkomen.

Philips Symphonie-orkest "Fidelio"

"De Philips' Orkest Vereeniging "FIDELIO" te Eindhoven, dirigent de Heer Jan Düring, bestaat vij jaar. Ter viering van dit feit gaf zij Donderdagavond in het Philips' Ontspanningsgebouw een concert, met het volgende program: eerste symphonie van Beethoven, het vioolconcert van Beethoven (solist de tien-jarige violist Olaf Schmuckler) en tot slot de ouverture Egmont."

Zulk een programma zegt al genoeg over de kwaliteit van dit dilettantenensemble. En als het dan wordt uitgevoerd op de manier zooals we het Donderdagavond hebben gehoord, blijkt daaruit overtuigend, dat het hier wel een bijzonder goed dilettantenensemble betreft. Inderdaad krijgt men sterk den indurk, dat elk der leden boven het gemiddelde van het dilettantenniveau staat.

(...) Het program werd op uitmuntende wijze uitgevoerd. In de symphonie nam de dirigent dadelijk een vlot tempo; er werd gespeeld met een verfrisschend, enthousiast temperament.

(...) toonde dirigent Jan During zich opnieuw een knap en muzikaal dirigent. Er zit een sprank van Latijnsch vuur in hem; hij heeft een sterk gevoel voor rhythme, houdt van vlotte tempi en van temperamentvol spel. Hij heeft de partituur volkomen in zijn macht - iets wat bijzonder in het vioolconcert van Beethoven bleek, waar hij zijn orkest gemakkelijk en soepel den solist deed begeleiden. Aan den anderen kant weet hij, dat hij op zijn schare kan vertrouwen.

"...elk dezer instrumenten een mooien toon geeft. (...). Speciaal voor het vioolconcert was het orkest met een beroepsmusicus versterkt - en dat was dan de eenige beroepsmusicus bij dit concert; al de anderen zijn dilettanten. Men had n.l. een fagotspeeler van de Italiaansche Opera geëngageerd. De tweede fagot werd bespeeld door den heer Bergman, bekend fluitist van dit ensemble en ook van het Klein Orkest, die herhaaldelijk als solist in fluitconcerten is opgetreden en die sinds eenige maanden ook de fagot is gaan spelen.

Het spel van het orkest heeft ons veel genot geschonken. Het heerlijke temperament, de gloedvolle bezieling de brillante muzikaliteit brachten den luisteraar tot een stille geestdrift.