Concert Philips Symfonie Orkest, onder leiding van Jules van Hessen. Met Johan van Iersel, cello. Werken van Lex van Delden, Ernest Bloch en Alexander Skriabin. Gezien op zaterdag 24 mei, in de grote zaal van Muziekcentrum Frits Philips te Eindhoven. Door René van Peer

Maandag 26 mei, Het Philips Symfonie Orkest had het zich niet gemakkelijk gemaakt. Net als bij eerdere gelegenheden had het voor zaterdag een programma samengesteld van weinig gangbaar repertoire. Het waren ook niet bepaald de eenvoudigste stukken die het aan zijn publiek liet horen. Maar het schotelde de luisteraars in de grote zaal van het Eindhovense muziekcentrum wel een avond vol luisterplezier voor. Daar droeg cellist Johan van Iersel in grote mate aan bij.

Alleen het stuk waar het concert mee begon, Sinfonia III - 'Facetten', van de Nederlandse componist Lex van Delden, was een wat minder gelukkige greep. Het leek of de componist zich voor de volle duur van het stuk afvroeg waar hij nu eigenlijk heen wilde. Soms was er een aanzet, een opbouw van spanning. Maar voor die goed en wel kracht verzameld had, kabbelde de muziek weer een andere richting in, of liepen de versnellende instrumenten vast in mul zand. Net op het moment dat alles op gang zou kunnen komen, waren de slotmaten bereikt.

Skriabins Tweede Symfonie, die het deel van de avond na de pauze vulde, had ook wel te kampen met richtingloosheid; maar als het nergens heen ging, ging dat in stijl, met volle overtuiging en grote gebaren. De muziek kon in een ommezien omslaan van fijnzinnige, mystieke klanken naar een rondborstig lied. Het Andante begon en eindigde met een fluit die kwinkeleerde als een jaloerse merel bij zonsopkomst. Een bulderende storm ging zomaar ineens over in een melodie waarbij iedereen in de pas liep. Skriabin mocht dan zwalken van de ene gemoedstoestand naar de andere, hij deed dat met grote gedrevenheid - en het orkest bleef daar niet bij achter.

Maar het hoogtepunt van het concert was toch de uitvoering van Ernest Blochs Shlomo, een compositie gebaseerd op joodse muzikale thema's. Het was een stuk vol passie, dat gedragen werd door het gloedvolle spel van cellist Johan van Iersel. Niet alleen waren de joodse thema's duidelijk herkenbaar, maar ook was hun band met het Russische platteland goed in de muziek terug te horen. Zo voerde de muziek je als luisteraar naar verre streken en vervlogen tijden. De bewogen melodieën op de cello versterkten het gevoel van weemoed dat in deze compositie besloten lag. De ovatie waar van Iersel mee beloond werd, was dan ook dubbel en dwars verdiend.