Maurice Ravel (1875 - 1937)

In 1697 verscheen Contes de Ma Mère l’Oye van de Franse jurist Charles Perrault. Deze verzameling sprookjes is bij ons bekend als ‘Sprookjes van Moeder de Gans’. In 1910 nam Ravel deze sprookjesverzameling als uitgangspunt voor een pianoduet dat hij componeerde voor de wonderkinderen Mimi en Jean Godebsky. De kinderen waren helaas te verlegen om deze Cinq pièces enfantines pour piano à quatre mains in het openbaar te spelen. Ravel besloot het stuk om te werken tot balletmuziek en instrumenteerde de vijf deeltjes.

Elk deel van Ma Mère L’Oye is een op zichzelfstaand miniatuurtje dat tot leven geroepen wordt door Ravels fragiele stijl en briljante orkestratie. Het eerste deel ‘Pavan de la Belle au bois dormant’ is een langzame dans waarin de kristalheldere melodie in de fluit de schone slaapster in het bos begeleidt.

Petit Poucet vertelt het verhaal van Klein Duimpje die diep in het bos alleen wordt gelaten, maar door broodkruimels te strooien de weg hoopt terug te vinden. De vogels hebben echter de kruimeltjes opgepikt. Klein Duimpje is verdwaald….

Het deel Laideronette, Impératrice des pagodes gaat over een keizerin en haar ‘pagodes’: kleine insectachtige wezens, die exotische muziek maken op hun notendoppen. Alhoewel met ‘pagodes’ hier niet de Chinese tempels worden bedoeld, heeft het deel een zeer Oosters karakter.

Het vierde deel Les entretiens de la Belle et de la Bête is een matig snelle wals waarin de liefde ontluikt tussen het mooie meisje Belle en het monsterlijke Beest. De prachtige melodielijnen van Belle vormen een groot contrast met de woeste klanken van het Beest (contrafagot).

Het laatste deel Le jardin féerique is de muzikale vertelling van het ontwaken van Doornroosje in de betoverde tuin. Zij en haar prins krijgen de zegen van een toverfee.

Met deze prachtige miniatuur besluit Ravel zijn betoverende Suite Ma Mère l’Oye.