Philips Orkestvereniging

Een concert als de Philips Orkestvereniging Zaterdagavond l.l. in de Philips Schouwburg heeft ten gehore gebracht, voor een talrijk auditorium, stelt de recensent voor een soort gewetensvraagbelangrijkste vraag n.l. met betrekking tot taak en grenzen van een dilettanten-orkest van deze respectabele omvang. Natuurlijk hangt de beantwoording ervan ten nauwste samen met de aard der bezetting, maar zelfs met een sterke kern van vergevorderde dilettanten en zelfs gerugsteund door een aantal beroepsmusici moet worden gezegd, dat liefhebbers op de verkeerde weg zijn, als zij kennelijk gaan laveren in de richting van het beroepsorkest door stukken te kiezen, die boven hun macht gaan.

Ik weet niet -althans niet met voldoende zekerheid - wie eigenlijk aansprakelijk geweest zijn voor de samenstelling van het programma van het concert in kwestie, maar de hele avond heeft het musiceren van de Philips Orkestvereniging het doorslaande bewijs geleverd, dat bij de keuze te hoog gegrepen is. Er is geen sprake van, dat de technische vaardigheid van het ensemble op een peil staat, dat een verzorgde muziekreproductie bereikbaar maakt laat staan een uitvoering, waarvan ook maar enige bezieling uitgaat.

Het was aldoor een moeizaam worstelen met alles, wat glansrijk overwonnen moet zijn, voordat men een publiek uitnodigt om te komen genieten van wat met veel inspanning en toewijding musicaal tot stand is gebracht. Het kon dan ook niet anders, of de zelfoverschatting, waarvan het programma getuigde, moest zich wreken. Ik acht er mij van ontslagen de talrijke tekortkomingen op te sommen, die deze uitvoering ontsierden. Ze zijn excusabel. Men zou voor het gepresenteerde alle lof kunnen hebben, wanneer men alleen maar de ijver, de toewijding en goede bedoeling der executanten als maatstaf behoefde aan te leggen. Maar het gaat hier voor en boven alles om de Kunst met een hoofdletter en met haar mag niemand het op een accoordje gooien.

Voor de soliste heb ik niets dan lof. Elisa Cserfalvi heeft het vioolconcert van Brahms met hoge technische kwaliteiten, maar vooral dichterlijk en met temperament gespeeld, haar stokvoering is rhythmisch perfect afgepast, maar dat het tussen haar en de voor het orkest te moeilijke begeleiding niet altijd boterde, behoeft na bovenstaande algemene opmerking nog niet eens extra vermeld.

Ik twijfel er niet aan, of het Philips Orkest is onder de vaardige en bekwame leiding van zijn dirigent tot veel in staat, mits zij met de vaststelling van haar programma's, het "Ken uzelf" in toepassing brengt.

Philips' Orkestvereniging speelt romantische muziek

Eindhoven-17 december Het programma, dat het Philips' Philharmonisch Orkest voor zijn uitvoering van Zaterdag had uitgekozen, stelde aan het orkest zeer hoge eisen. Het kam trouwens onder de bekwame leiding van Otto Glastra van Loon hieraan in grote mate tegemoet. Men speelde ouverture "Oberon" van Weber, het vioolconcert van Brahms en de zevende symphonie van Beethoven. Zoals men ziet alle drie werken uit de hoogbloei van de romantiek. De composities uit deze tijd vergen van het orkest een maximum aan sonoriteit en het is begrijpelijk dat het Philips-ensemble hieraan niet volkomen kon voldoen. Vooral bij de houtblazers vielen er wel eens stukken maar de bezetting van deze partijen is in ieder orkest een puzzle.

Na dit vastgesteld te hebben, moet men zeggen dat er vaak een pittig, fris en markant musiceren te beluisteren viel. Vooral in de aanvang van de ouverture had het orkest een zeer doorzichtige en uitgewogen klank.

De violiste Elisa Cserfalvi heeft ondanks haar jeugd een zeer respectabele viooltechniek, een sterke streek en een goede, vast toon. Alleen zou men wensen dat van haar spel een weinig meer rust, een tikkelte meer diepzinnigheid en een kleine hoeveelheid meer wijsheid uitging. Voor de rest kon men haar prestaties alleen maar loven. Dit was een goede vertolking.

Het zeer talrijke publiek leefde ten zeerste met de gebeurtenissen op het podium mee en toonde zich met een en ander zeer ingenomen. (Cr.)