Solist: Klaas de Rook Jr., clarinet. Dirigent: Stan Donders-van Eyck.
Door S.d.V.

Over dit concert in kort bestek zijn meening samen te vatten, is niet eenvoudig.

Klaas de Rook Jr., solo-clarinettist van het Rott. Philh. Orkest heeft den avond gered. Het was een genot hem het clarinet-concert van Mozart te hooren spelen. Dat het hem niet gelukt is zich ten volle te ontplooien lag niet aan hem, maar aan de begeleiding, die te hard en te hoekig was. Het is niet eenvoudig Mozart te spelen en al kon de solist het, zijn partners zijn in gebreke gebleven.

De orkestleden verlangen, we weten het, een eerlijke critiek. Misschien zal die hun ditmaal niet zoo heel aangenaam in de ooren klinken, maar laten zij zich verzekerd houden, dat ze goed bedoeld is. Voor ons beteekent dit concert een inzinking: deze avond was minder dan alle voorafgaanden gedurende, laten we zeggen, tien jaren. Slechts de blazers hebben hun goede reputatie gehandhaafd, zoo niet verbeterd. De heeren weten zelf wel, wie onder hen de uitblinkers zijn, maar allen verdienen een woord van lof. Met het strijkorkest daarentegen is het treurig gesteld: eerstens komt er geen klank uit, ten tweede is het ongelijk en wat tenslotte het ergste is: het klinkt valsch. Dit was vroeger niet zoo en is dus niet nodig. We herinneren ons uitvoeringen, waarop de strijkers het geheel als het ware droegen, nu wordt het door hen vertroebeld. Waarom zoo nu en dan niet even opnieuw gestemd?

Het is voor een buitenstaander moeilijk de oorzaken hiervan aan te wijzen, maar één daarvan is naar onze meening deze, dat er veel te moeilijke stukken worden gekozen. De Schotsche symphonie van Mendelsohn is een veel te zware opgave en de Piet Hein-rhapsodie van v. Anrooy, al werd die met veel élan gespeeld, niet minder. De dirigent houde ons ten goede, maar dirigeeren is geen maatslaan met symmetrische gebaren van beide armen. Hij moge muzikaal goede bedoelingen hebben: inderdaad dat hebben we gezien, maar niet gehoord.

De uitverkochte zaal was enthousiast. De Romeinen zouden, indien ze onze taal hadden gesproken, hebben gezegd: al ontbreken de krachten, toch is de goede wil te prijzen.

Door Henk S.

Onder een geweldige belangstelling vierde het Philips’ orkest zijn herrijzenis. Niet minder dan twee avonden bleken noodzakelijk om alle geinteresseerden tevreden te stellen. De weg, die dit orkest gegaan is, ging nu niet bepaald over rozen. Een ensemble, dat voor het overgroote gedeelte uit amateurs bestaat, stelt zijn bijzondere problemen. Een al te critische persoonlijkheid als leider kan in dezen soms eer remmend dan stimeleerend werken. We gelooven, dat de heer Stan Donders-van Eyck voor deze moeilijke taak de “right man” is. Voor het resultaat, dat hij bereikt heeft, hebben we dan ook niets dan lof en het verheugt ons te kunnen vaststellen, dat dit het meest geslaagd concert is geweest, dat wij van dit orkest gehoord hebben. De fout, om veel te hoog te grijpen, is ditmaal niet gemaakt; we mogen dan persoonlijk niet warm loopen voor Weber en Mendelssohn, wegens hun gebrek aan innerlijke spanning, een bevredigende uitvoering van dergelijke werken is meer verantwoord dan de krampachtige poging om technisch en geestelijk hooge eischen stellende stukken te verklanken. Hieraan wijten we dan ook voor een goed deel het succes van deze uitvoering; anderzijds heeft het orkest aan goede krachten gewonnen. In dit opzicht verdienen de celli wel een extra vermelding; hier heerschte een opvallende eenheid.

Het glansnummer van den avond vormde het clarinette-concert in A gr. T. Van Mozart op voortreffelijke wijze uitgevoerd door Klaas de Rook, solo-clarinettist van het Rotterdamsch Philharmonisch orkest. Dit is muziek van de eerste tot de laatste noot, tintelend van geestigheid en levensvreugde, muziek met eeuwigheidswaarde! Een ware ovatie viel dan ook den solist en het orkest ten deel en we hopen, dat men ook aan Mozart gedacht heeft.

De avond werd besloten met van Anrooy’s Don Quichot-achtige Piet Hein rhapsodie. Deze muzikale grap werd terecht een uitbundig succes voor dirgent en orkest.

Een veelbelovende avond!