Concert ter gelegenheid van de 100ste verjaardag van Frits Philips door het Philips Symfonie Orkest o.l.v. Jules van Hessen met Harmen Klomp klarinet, en Sharon Niessen piano. Gehoord in Muziekcentrum Frits Philips op zaterdag 16 april 2005.
Door Marjolijn Sengers

’Is-ie er of is-ie er niet’, dat was tot het laatste moment de vraag. En hij was er, het muzikale feestje ter ere van zijn honderdste verjaardag, aangeboden door de gemeente Eindhoven, Philips Electronics Nederland BV en het Muziekcentrum, wilde hij niet zonder zijn aanwezigheid voorbij laten gaan. De waardering en de ontroering waren groot. Een staande ovatie verwelkomde hem, een ’Lang zal hij leven’ uit meer dan duizend kelen, Frits Philips liet het allemaal met een stralend gezicht over zich heenkomen. Eenmaal gezeten op zijn ’eigen’ stoel in het midden van rij 8 werd hij met warme woorden welkom geheten door Wim Vringer, directeur van het muziekcentrum, en burgemeester Sakkers. ’Een feestje voor Eindhoven, dat was het mooiste cadeau dat men hem kon geven’ had hij gezegd, zo vertelde de burgemeester. En een waar feest is het geworden, een feest van de stad voor de stad.

Hilariteit
Meneer Frits zorgde voor de nodige hilariteit. „Wa wilde nou da’k zeg’ riep hij, toen Wim Vringer hem de microfoon in de hand stopte. Zijn opmerking richting Philips-mannen (‘ge wordt nie vergeten, ok nie aan ’t eind van ’t jaar’) zette de zaal op z’n kop, zijn woorden van dank waren van een ontwapenende oprechtheid. En toen hij na drie kwartier de zaal verliet voelde het ineens heel leeg.

De avond werd muzikaal ingevuld door het Philips Symfonie Orkest. Onder leiding van Jules van Hessen die de avond op plezierige wijze aan elkaar praatte, klonk een programma dat in nauw overleg met Frits Philips tot stand was gekomen.

Als eerste klonk de première van de ’Ouverture Frits Philips 100 jaar’, in opdracht van het muziekcentrum geschreven door Henny Vrienten. Vrienten heeft een eeuw Eindhoven, een eeuw van ontwikkeling en vooruitgang, in noten geprobeerd samen te vatten en is daar aardig in geslaagd. Zijn door Bob Zimmerman uitstekend georkestreerde compositie – het orkestreren kan wel eens heel wat meer werk hebben gekost dan het componeren – sprak een aangename, toegankelijke taal en klonk heel beeldend en suggestief. De muziek van Mozart neemt een grote plek in in Frits Philips’ hart, dus Mozart stond tweemaal geprogrammeerd. Solist in het langzame deel uit het klarinetconcert was de ingetogen spelende Harmen Klomp, in het eerste deel van het 12e pianoconcert liet de achttienjarige Eindhovense Sharon Niessen de vleugel sprankelend zingen.

Delen uit Peer Gynt van Grieg, I Vespri Siciliani van Verdi, twee meeslepende Hongaarse Dansen van Brahms en de Harry Potter-medley van John Williams, het onvolprezen Philips Orkest nam zonder problemen reuzensprongen in tijd en genre.

Door Peter de Graaf

Een golf van vertedering gaat door de zaal van het Muziekcentrum Frits Philips wanneer zaterdagavond de 100-jarige naamgever binnentreedt. Het verjaardagsconcert moet nog beginnen, maar het publiek komt uit de stoelen voor een staande ovatie.

Meneer Frits lacht zijn voortanden bloot en buigt theatraal, steunend op zijn houten stok. Als hij zit, geeft directeur Wim Vringer van het muziekcentrum hem het woord. ‘Wat wilde ge nou dat ik zeg?’, begint de jarige zijn korte toespraak uitdagend.

Waarna hij met pretoogjes uitlegt dat hij ‘niet tobberig in een stoeltje thuis’ wilde zitten tijdens zijn verjaardag en dat hij dankbaar is dat ‘Onze Lieve Heer mij die gezondheid geeft’. Hij bedankt de burgemeester en de Philips-mensen: ‘Nee, ge wordt niet vergeten.’

Meneer Frits beluistert drie stukken van het Philips Symfonie Orkest, waaronder de door Henny Vrienten gecomponeerde Ouverture Frits Philips 100 jaar. Daarna verlaat hij de zaal, weer onder een staande ovatie. Voor het podium maakt hij nog enkele joviale dirigeerbewegingen richting orkest.

(...)