Richard Strauss (1864-1949)

De jonge ambitieuze Richard Strauss componeerde zijn eerste hoornconcert in 1872 voor zijn vader Franz Strauss die eerste hoornist van het orkest van de opera van München was. In dit eerste hoornconcert borduurt Richard Strauss voort op het klassieke concert, maar behandelt de harmonie en vorm aanmerkelijk vrijer dan wat tot dan toe gebruikelijk was. Deze vernieuwingen leidden ertoe dat vader Franz het niet aan durfde de solopartij voor zijn rekening te nemen, zodat het werk met hoornist Gustav Leinhos in 1883 in première ging.

Pas 60 jaar later, aan het eind van zijn lange carrière als componist, besluit Richard Strauss een tweede hoornconcert te schrijven. Dit keer ter herinnering aan zijn vader. In dit tweede concert combineert de componist zijn rijke ervaring en vakmanschap. Lang uitgesponnen melodieën worden afgewisseld met technische moeilijke passages voor de solist. Op fraaie wijze vervloeit het ene deel in het andere. Het orkest zorgt op het ene moment voor een tedere begeleiding van de solist, maar op het andere moment juist voor scherpe contrasten. In dit concert vervlecht Richard Strauss op zeer knappe wijze zangerige melodieën met fanfare-achtige motieven en kunstig passagewerk tot een prachtig concert voor hoorn en orkest.