Louis Spohr (1784-1859)
Concertante nr. 1 in G grote terts voor viool, harp en orkest
Louis Spohr zoals wij hem nu nog als componist kennen, was echter ook nog violist en dirigent. Door het muzikale milieu waarin Spohr opgroeide, zijn moeder was zangeres en pianiste en zijn vader speelde fluit, was al op jonge leeftijd de buitengewone muzikaliteit van de jongen zichtbaar. Hij verliet al vroeg zijn ouderlijk huis om in Brunswijk viool te kunnen studeren. Op 15-jarige leeftijd werd Spohr door de hertog van Brunswijk als kamermusicus aangesteld. Tijdens een anderhalf jaar durende reis door Europa met de violist Franz Eck voltooide Spohr zijn opleiding als vioolvirtuoos. In de jaren 1805 tot 1812 waarin Spohr een aanstelling had als concertmeester in Gotha, ontwikkelde hij zich van een vioolvirtuoos tot een veelzijdig componist en dirigent.
Spohrs huwelijk met de zeer talentvolle harpiste Dorette Scheidler (1787-1834) is de oorzaak van de grote plaats die de harp in het oeuvre van Spohr inneemt. Hij schreef talrijke werken voor viool en harp die het echtpaar tijdens hun concertreizen door Europa ten gehore bracht. De hier uitgevoerde Concertante voor viool, harp en orkest is een voorbeeld van Spohrs composities voor deze ongebruikelijke combinatie van solo-instrumenten. Alhoewel Spohr zijn stukken schreef voor de eenvoudige, nog niet ontwikkelde pedaalharp, vormen ze toch een mijlpaal in de vroege ontwikkeling van het chromatisch gebruik van de harp.
