Giacomo Puccini (1858-1924)

Alhoewel Puccini’s onbetwistbare gave voor het componeren van opera’s al tijdens zijn leven door bijna alle critici werd erkend, duurde het nog lang voor zijn talent als orkestrator en componist van orkestmuziek werd opgemerkt. Pas in de loop van de 20e eeuw kregen de werken voor orkest – zowel de pure orkestrale stukken als de delen voor orkest uit zijn opera’s – de erkenning die ze verdienen. Ook in deze orkestwerken weet Puccini op voortreffelijke wijze zijn gevoel voor instrumentale klankkleuren uit te buiten.

Crisantemi componeerde Puccini in 1892 ter gelegenheid van het overlijden van Amedeo, hertog van Aosta. Amedeo was lid van een vermaarde tak van het toenmalige regerende Italiaanse vorstenhuis. Met de titel Cristantemi verwijst Puccini naar de bloem Chrysant, die in Italië geassocieerd wordt met begrafenissen en herdenkingsplechtigheden. In Crisantemi, dat zowel door strijkkwartet als door strijkorkest wordt uitgevoerd, toont Puccini zijn muzikale expressiviteit in al haar facetten.