Francis Poulenc

In het oerwoud, waar de olifanten leven, wordt een klein olifantje geboren en zijn moeder noemt hem Babar. Op een dag, als hij wat groter is, gaat hij een eindje wandelen met zijn moeder. Maar achter een bosje verstopt staat een lelijke jager die Babar zijn mammie doodschiet. De jager holt naar Babar toe om hem te vangen maar Babar is bang en rent hard weg. Hij holt net zo lang tot hij bij een grote stad komt. Hij kijkt verbaasd om zich heen. Zoveel mensen en auto's en huizen heeft hij nog nooit gezien. Zelf zou hij ook wel zulke kleren willen hebben als die twee meneren daar.

Een rijke oude dame die hem ziet, en die veel van olifantjes houdt, geeft hem haar portemonnee om zelf zo'n pak te gaan kopen. En dat doet hij. Hij gaat bij de oude dame wonen, waar hij les krijgt van geleerde mensen. 's Ochtends doet hij met haar ochtendgymnastiek en 's avonds, als de oude dame gasten heeft, vertelt hij van zijn leven in het oerwoud. Soms maakt hij een ritje in de auto die hij van de oude dame heeft gekregen.

Zo af en toe heeft hij heimwee naar het bos waar hij als klein olifantje heeft gewoond. Hij verlangt naar zijn neefjes en nichtjes en zijn andere vriendjes. En als hij aan zijn moeder denkt moet hij altijd een beetje huilen….

Maar als hij op een dag een wandeling maakt komen er ineens twee olifantjes aanrennen, zonder kleren aan! Hij herkent zijn nichtje Celestien en zijn neefje Arthur. Hij omhelst ze, stelt ze voor aan de oude dame en gaat dan kleren met ze kopen en taartjes met ze eten. Intussen zijn de olifanten in het oerwoud heel ongerust geworden, en samen met de andere dieren zoeken ze overal naar de verdwenen olifantjes. Dan komt er een vogel, die vertelt dat hij de olifantjes in de stad heeft zien lopen. De moeders van Arthur en Celestien gaan naar de stad om hen terug te halen, en hoewel ze blij zijn dat ze hun kinderen hebben teruggevonden, zijn ze ook een beetje boos, en de kinderen moeten mee terug. Babar besluit om mee terug te gaan. Hoewel het de oude dame veel verdriet doet, wuift ze hen na als ze met de auto wegrijden, de twee olifantenmoeders er achteraan hollend, want voor hen was geen plaats meer in de auto.

In diezelfde tijd eet de Koning van de olifanten per ongeluk een vergiftigde paddestoel. Hij wordt daar zo ziek van, dat hij dood gaat. De oude en wijze olifanten komen bij elkaar om een nieuwe koning te kiezen en juist op dat moment komt Babar aanrijden, die luidkeels wordt begroet door de andere olifanten. Dan zegt oude Kornelis, de oudste van alle olifanten: "Waarom nemen we Babar niet als koning? Hij heeft zoveel geleerd bij de mensen, hij zal vast een goede koning voor ons zijn". Babar zegt dat hij wel koning wil worden, maar dat dan Celestien koningin zal zijn, want hij gaat met haar trouwen. "Leve Koning Babar, leven Koningin Celestien", roepen alle olifanten. Hierop vraagt Babar aan de vogels om alle dieren in het bos uit te nodigen voor het huwelijk en de kroning. Een dromedaris krijgt opdracht om in de stad mooie kleren voor Babar en Celestien te gaan kopen. Het wordt een groot feest, iedereen danst en heeft plezier tot heel laat in de nacht.

Maar aan alles komt een eind, ook aan het feest en aan dit verhaal. Alleen Koning Babar en Koningin Celestien dromen nog wat na van het grote feest en over wat er in de toekomst zal gaan gebeuren.