George Gershwin (1898-1937)

Ondanks zijn successen zoals Rhapsody in Blue en An American in Paris voelde George Gershwin zich als componist begin jaren dertig erg onzeker. Omdat hij tot dan toe geen klassieke opleiding had genoten, besloot hij in het voorjaar van 1932 compositielessen te nemen bij Joseph Schillinger, de meest toonaangevende muziektheoreticus in de Verenigde Staten uit die tijd. Volgens Schillinger was zijn nieuwe leerling in het begin volstrekt wanhopig: "Gershwin voelde dat hij uitgeschreven was en dat hij zichzelf begon te herhalen". Maar al snel na de eerste kennismaking met Schillingers methode smolt deze onzekerheid als sneeuw voor de zon. Alhoewel zijn docent niet meer dan een droge opsomming van alle tot dan toe beproefde compositiemethodes gaf, betekende het voor de technisch weinig onderlegde Gershwin een enorme verruiming van zijn muzikale horizon.

De inspiratie voor het eerste werk dat de componist onder Schillingers invloed schreef, vond Gershwin tijdens een bezoek aan Havana. Zoals hij zelf verklaarde, streefde hij ernaar "Cubaanse ritmes met origineel materiaal te vermengen". Aanvankelijk gaf Gershwin het werk de titel Rumba, maar later herdoopte hij het tot Cuban Overture. Kort na het schrijven van de laatste noot besloot Gershwin het stuk te orkestreren met als resultaat een complexe en briljant geïnstrumenteerde ouverture vol prikkelende Cubaanse ritmes.